تحلیل توسعه یافتگی شهرستان‌های استان کرمانشاه

همه شاخه‌های دانش بشری، هر یک به نحوی عامل توسعه را مورد سنجش و ارزیابی قرار داده‌اند و هر کدام به نحوی توانسته‏اند گوشه‌هایی از واقعیت‌ها را نشان دهند. در این میان شاید تنها شاخه‌ای از علوم که می‌تواند با مفهوم توسعه میان رابطه انسان و ‏طبیعت داوری کند، دانش جغرافیاست که به بررسی توسعه پایدار منطقه‌ای و یا ناحیه‌ای، طبقه بندی و یا سطح بندی نواحی و یا ‏شهرستان‌های کشور بر اساس میزان برخورداری از شاخص‌های مختلف توسعه می‌پردازد. آنچه در میان بر آن تاکید می‌شود، ‏حق توسعه برابر برای برآورده شدن نیاز نسل‌های کنونی و آینده، در فرایند توسعه، ریشه کنی فقر و کاهش تفاوت‌ها و تبعیض‌ها ‏در سطح زندگی و اجتماع، کاهش الگوهای تولید و مصرف غیر پایدار، اتخاذ سیاست‌های جمعیتی مناسب، ار تقای آگاهی ‏عمومی و نظایر اینهاست. روش تحقیق در این مقاله با توجه به هدف پژوهش از نوع توصیفی، اسنادی و تحلیلی بوده و جامعه ‏آماری مورد مطالعه شهرستانهای استان کرمانشاه بوده و شاخص‌های استفاده شده در این پژوهش، تعداد 17 شاخص بهداشتی-‏درمانی، فرهنگی-اجتماعی، گردشگری، مذهبی و زیرساختی است. داده‌های مورد نیاز با بهره‌گیری از منابع آماری مربوط به ‏سالنامه آماری سال 1388، جمع‌آوری شده است. تکنیک به کار رفته در این پژوهش، مدل ‏TOPSIS‏ ‏‎ ‎است. همچنین از نرم ‏افزارهای ‏SPSS‏ و ‏‎ Excel‏ جهت تحلیل داده‌ها و نرم افزار ‏Arc GIS ‎، جهت پیاده کردن نتایج پژوهش بر روی نقشه استفاده ‏شده است. ‏نتایج تحقیق، نشاندهندۀ شکاف زیاد بین شهرستانهای استان کرمانشاه و توسعۀ نامتعادل استان با توجه به شاخص‌های مورد استفاده ‏است. بر این اساس شهرستان قصر شیرین، نسبت به شهرستانهای دیگر، توسعه یافته‌ترین و شهرستان‌های سنقر، جوانرود، ‏گیلانغرب، ثلاث و باباجانی، هرسین، سرپل ذهاب، کنگاور، اسلام آباد غرب و دالاهو جزو محروم‌ترین شهرستان‌های استان ‏هستند. ‏